شیرین کاری های پرهام

روز 15 خرداد 1392 با هم رفته بودیم خانه حاج آقا. سر ظهر متوجه شدم که تو خانه نیستی. امدم کوچه دنبالت و دیدم که کنار یک تراکتور ایستاده ای و از ان خوشت امده. سریع تو را سوارش کردم. بابا می خوام تو آینده یک دستگاه از اینها برات بخرم تا ان شا الله هر وقت دارای یک شغل عالی  شدی، باهاش بری محل کار و برگردی. نظرت چیه؟   ...

  همیشه بهت می گم می دونی بابا چقدر تو را دوست داره؟ تو می گی: آره می دونم به اندازه یک دنیا. من به شوخی می گم نه خیر، به اندازه یک نی نی مورچه تو را دوست دارم. تو بلافاصله می گی حالا که این جور شد من هم تو را به اندازه ناخن پای بچه یک نی نی مورچه دوست دارم. اخه بابا جون، مگه نی نی مورچه چقدر است که ناخن بچه اش چقدر باشد. انصاف داشته باش عزیز دل بابا ...

یک روز تو را با خودم برده بودم محل کارم. سریع رفتی پشت میز بابا نشستی و شروع کردی به تقلید رفتار بابا. احساس کردم دوست داری کارمند باشی، ولی نه بابا، تو باید ........................ (نمی گم، خودت شغلت را پیدا کن) ...

یکی دو بار گفتی بابا برام گچ بخر. فکر کردم از ان گچهایی که روی تخته سیاه مطلب می نویسند می خواهی. پرسیدم: گچ را می خواهی چکار؟ می خواهی چه چیزی و کجا بنویسی؟ گفتی: از انها که دوچرخه را نگاه می دارد. الهی بابا فدات بشه، تازه فهمیدم منظورت جک است نه گچ. بلافاصله عمو سعیدت خودت و دوچرخه ات را سوار ماشین بابا کرد و برد برای دوچرخه ات جک بست. خیلی خوشحال شدی بابا. و این هم جک دوچرخه ات:     ...

      ...